برج های تهران
برج میلاد
همه ما حداقل یک‌بار برج میلاد را دیده‌ایم. این برج حالا در کنار برج آزادی به نماد تهران تبدیل‌شده است و گویا تمامی تلاش مسئولین وقت برآن بوده که نماد زیبای برج آزادی را با ساختن این برج کم رنگ‌تر کنند، اما به هر جهت برج میلاد از بلندترین برج‌های مخابراتی جهان است و در لیست برج‌های مخابراتی بلند جهان در رتبه ششم قرار دارد. برج میلاد هم‌چنین به‌عنوان نوزدهمین سازه بلند نامتکی دنیا شناخته‌شده است.زیربنای این برج چیزی حدود ۱۳ هزار متر است و ازنظر وسعت کاربری سازه رأس، در میان تمام برج‌های مخابراتی دنیا رتبه اول را دارد.
این برج زیبا به دلیل بلندی و ظاهر متفاوتش تقریباً از همه جای تهران دیده می‌شود. ساخت یک برج مخابراتی و مجموعه یادمان بخشی از طرحی بسیار بزرگ‌تر به نام شهستان پهلوی هستند که پیش از انقلاب اسلامی ایران طراحی‌شده و در دست احداث بود.غلامحسین کرباسچی معتقد است طرح برج میلاد در دوره شهرداری او و با توجه به سفرهای خارجی‌اش ارائه‌شده است. پیشنهاد ساخت یک برج و تالار نمادین برای شهر تهران در سال ۱۳۷۰، در زمانی که مسعود رجب پور شهردار تهران بود، مطرح شد و در پایان سال ۱۳۷۲، محل کنونی از میان ۱۷ نقطه پیشنهادی ساخت آن برگزیده شد. کلنگ ساخت این برج در دی‌ماه ۱۳۷۶ پس از سه سال مطالعات شناخت و امکان‌سنجی بانام یادمان (مرکز ارتباطات بین‌المللی تهران) بر زمین خورد و در سال ۱۳۸۰ به پیشنهاد شورای اسلامی شهر تهران به مناسبت یکصدمین زادروز امام خمینی (ره)، بنیان‌گذار جمهوری اسلامیایران بانام برج میلاد تغییر یافت. ساخت این برج ۱۱ سال به درازا انجامید. در ۸ سال نخست تنها ۴۰ درصد از برج تکمیل‌شده بود، اما با سرعت بخشیدن به پروژه توسط محمدباقر قالیباف، شهردار تهران، ۶۰ درصد بعدی در ۳۰ ماه ساخته شد.
برج میلاد، میان تپه‌ای با مساحت تقریبی ۶۲ هکتار واقع در جنوب محله شهرک غرب و شمال کوی نصر (گیشا) در منطقه ۲ شهرداری تهران قرار دارد. این محل پس از بررسی و مطالعه ۲۱ نقطه و انتخاب ۱۷ نقطه از مختلف شهر تهران توسط یک گروه شامل تیم شهرسازی، تیم مطالعات تلویزیون، مخابرات، راه و ساختمان، اقتصادی، معماری، هواشناسی، تیم مطالعات ترافیک و تیم ژئوتکنیک برگزیده‌شده است.برج میلاد از ۵ قسمت اصلی شامل، شالوده، ساختمان پای برج (لابی)، بدنه اصلی برج، سازه رأس و دکل تشکیل شده که ساختمان رأس آن، یکی از بزرگ‌ترین ساختمان‌های رأس در برج‌های مخابراتی دنیا است.
برج میلاد بیستمین بلند نامتکی (سازه‌هایی که بدون هیچ نگه‌دارنده‌ای همانند سیم و دکل سرپا هستند) جهان است.مرکز ارتباطات بین‌المللی تهران که باهدف رفع نیازهای مخابراتی و تلویزیونی تهران ساخته شده، از چهار بخش اصلی شامل: برج مخابراتی-تلویزیونی، مرکز همایش‌های بین‌المللی، هتل پنج ستاره بین‌المللی و مرکز تجارت جهانی تشکیل شده است.این برج سازه‌ای است بتنی که پایه اصلی برج بتن آرمه است. ارتفاع آن ۳۱۵ متر از روی زمین طبیعی با مقطع حجره‌ای (سلولار) است که حدود ۳۳۰۰۰ مترمکعب بتن در آن مصرف شده است.بدنه برج، شامل هسته مرکزی و چهار عدد باله است که درون‌هسته مرکزی ۳ حجره به آسانسورها و یک حجره به راه‌پله اضطراری اختصاص یافته است.۶ آسانسور شیشه‌ای در سه طرف بدنه برج، هر یک با ظرفیت ۲۵ نفر قرار دارد که با سرعت متوسط ۷ متر بر ثانیه، بازدیدکنندگان را به بالای برج منتقل خواهد کرد.
برج آزادی
برج آزادی یکی از بناهایی است که هر ایرانی آن را از نزدیک دیده است. این برج معروف و زیبا قبل از انقلاب اسلامی ایران بانام برج شهیاد شناخته‌شده بوده است و پس از انقلاب نام آن به برج آزادی تغییر کرده است.برج آزادی در سال ۱۳۴۹ خورشیدی توسط حسین امانت، معمار برجسته ایرانی به‌عنوان نماد ایران مدرن و برای یادبود جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران در میانه یکی از میدان‌های غرب تهران به نام میدان شهیاد و یا آزادی کنونی طراحی و ساخته‌شده است.
در سال ۱۳۴۵ خورشیدی طرح یک نماد شناسایی ایران میان معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد و در پایان طرح مهندس معمار حسین امانت که در آن روزگار ۲۴ سال داشت و دانش‌آموخته دانشکده هنرهای زیبا بود برنده و بارأی ساخت برگزیده شد.عملیات ساخت برج در ۱۱ آبان سال ۱۳۴۸ آغاز شد و پس از ۲۸ ماه کار در ۲۴ دی‌ماه سال ۱۳۵۰ بانام برج شهیاد به بهره‌برداری رسید.معماری برج تلفیقی معماری هخامنشی ، ساسانی و نمادهایی از معماری پس از اسلام در ایران است. به گفته معمار برج، حسین امانت، نقوشی که در میدان وجود دارد و باغچه‌ها و گل‌کاری‌ها را شکل می‌دهد، از طرح داخل گنبد شیخ لطف‌الله اصفهان الهام گرفته‌شده است. منتها هندسه دایره گنبد به بیضی تبدیل‌شده است.
روابط لگاریتمی جالبی در هندسه و ابعاد گنبد مسجد شیخ لطف‌الله وجود دارد که دانش عمیق ریاضی معماران ایران در دوره‌های گذشته را نشان می‌دهد.طرح آب‌نما و فواره هم ملهم از باغ‌های ایرانی است و همین‌طور شیب میدان با دقت به‌منظور خاصی طراحی‌شده است. حد ارتفاع برج آزادی ۴۵ متر است و چون نزدیک فرودگاه مهرآباد قرارگرفته و نمی‌شود بلندتر از این ساخته شود ولی معمار قصد داشته وقتی فردی به بنا نزدیک می‌شود ناخودآگاه سرش را به سمت بالا ببرد.قوس اصلی میان برج، نمادی از طاق کسری مربوط به دوره پیش از اسلام و دوره ساسانی است و قوس بالایی آن‌هم یک قوس شکسته است.نقش‌های داخلی برج، تلفیقی از سنت و مدرنیسم است و به‌خصوص سقف طبقه دوم.
در ورودی برج هر یک از لنگه‌های سنگی درب‌ها وزنی حدود ۳/۵ تن دارد. جنس درب‌ها از سنگ گرانیت است.برج دو آسانسور دارد که از دیواره‌های برج بالا می‌روند، آسانسور اول دوطبقه را طی می‌کند و به سقف سیمانی می‌رسد و سپس از آسانسور دوم استفاده می‌شود، هیچ‌یک از سقف‌ها بسته نیستند و همه آن‌ها به فضای بالاتر راه پیدا می‌کنند.یکی از سالن‌های معروف برگزاری کنسرت در پایتخت، سالن برج آزادی بوده که در زیر این عمارت قرارگرفته است.برج آزادی در اسفند سال ۱۳۵۰ به پیشنهاد مدیرکل محافظت آثار باستانی و بناهای تاریخی، توسط وزیر فرهنگ و هنر وقت، به فهرست آثار ملی کشور اضافه می‌شود.در جشن گشایش این برج که در سمت غرب شهر تهران جای دارد، محمدرضا شاه پهلوی و همسرش فرح پهلوی حضور داشتند و منشور حقوق بشر کوروش بزرگ (نخستین نوشته حقوق بشر از کوروش کبیر، پادشاه هخامنشی) برای نخستین بار در این مکان پرده‌برداری شد.
این بنا مشتمل بر سه‌طبقه دارای چهار آسانسور و دو راه‌پله و ۲۸۶ پلکان است. در محوطه زیرین آزادی چندین سالن نمایش، نگارخانه، کتابخانه، موزه و… قرار دارد. طول این بنا ۶۳ متر، ارتفاع آن از سطح زمین ۴۵ و ارتفاع از کف موزه ۵ متر است. گفته می‌شود در ساخت برج آزادی چهل‌وشش هزار قطعه‌سنگ بریده و پرداخت‌شده به‌کار رفته است.در برج آزادی فضایی شبیه به بادگیر در راس برج شبیه‌سازی‌شده است. در چهارسوی طبقه آخر بنا، شیارهایی عمودی مشابه دریچه‌های بادگیر وجد دارد. این شیارها علاوه بر تأثیر زیبایی شناسانه، به تهویه هوای بنا هم کمک می‌کند.
نظر بدهید