جاذبه های گردشگری بندرعباس - شرکت هواپیمایی پاژسیر مجری تورهای اقساطی از مشهد
سفر به بندرعباس اتفاقی بسیار خاص به اندازه دیدن شهرهایی چون شیراز و اصفهان است. اگر در این شهرها آثار تاریخی شما را غافلگیر می‌کنند در بندرعباس دریا، جزایر و مردمان صمیمی‌اش این کار را خواهند کرد و البته نیز غذاهایش.
معبد هندوها
پرستشگاه بُت‌ِگوران یا معبد هندوها یکی از آثار تاریخی شهر بندرعباس است که در مرکز شهر در خیابان امام خمینی، روبروی بازار روز قرار دارد.ساختمان این معبد، در سال ۱۲۱۰ (قمری) در زمان حکومت محمدحسن‌خان سعدالملک حاکم وقت بندرعباس، از محل جمع‌آوری هدایای هندوها، توسط تجار هندی ساخته شده است.طرح این بنا کاملاً از معماری پرستشگاه‌های هندی متأثر است.
این معبد از جمله نشانه‌های معدود تاریخی بندرعباس است که توجه هر تازه‌واردی را به خود جلب می‌کند.پرستشگاه بُت‌ِگوران یا معبد هندوها یکی از آثار تاریخی شهر بندرعباس است.
چشمه آبگرم گنو
چشمه آبگرم گنو در کوه گنو واقع شده که در فاصله ۳۴ کیلومتری از شمال شرقی بندرعباس قرار دارد. این چشمه و بخش‌های اطراف آن مکانی مناسب برای استراحت و تفرج‌های خانوادگی است.
با وجود اینکه آب و هوای استان هرمزگان در اغلب مواقع سال گرم و شرجی است، اما محیط اطراف کوه گنو به دلیل ارتفاع زیادش آب و هوای معتدلی دارد و البته باید بدین نکته نیز توجه داشت که دلیل شرجی بودن هوای این استان همین کوه گنو است. زیرا این کوه که با ارتفاع ۲۳۴۷ متری ششمین کوه بلند این استان به حساب می‌آید، مانع عبور بخارات آب دریا می‌شود و در نتیجه هوای این استان اغلب شرجی است. معتدل بودن آب و هوای این کوه باعث می‌شود که گردشگران زیادی به این منطقه سفر کرده و ساعاتی را در آنجا سپری کنند. لازم به ذکر است که گنو به‌عنوان منطقه حفاظت شده شناخته می‌شود. چشمه آبگرم گنو در کوه گنو واقع شده که در فاصله ۳۴ کیلومتری از شمال شرقی بندرعباس قرار دارد
حمام گله‌داری تنها حمام تاریخی در بندرعباس
تنها حمام تاریخی در بندرعباس، حمام گله‌داری است که در محله اِوَزی‌ها قرار دارد و یکی از نقاط دیدنی این شهر به شمار می‌رود.
قدمت این حمام به دوره قاجاریه میرسد و تاریخ احداث آن به اواخر قرن سیزدهم هجری قمری برمی‌گردد. حمام وقفی متعلق به مسجد گله داری و واقف آن تجارتخانه حاج شیخ احمد گله داری است. این بنا دو دوره مرمت را در سی سال گذشته پشت سر گذاشته است.اگر بنای این حمام را از نزدیک ببینید، ردپای سنگ‌های دریایی، سنگ‌های اسفنجی، گچ دست کوب و ساروج محلی را در آن پیدا خواهید کرد که به خاطر رطوبت بالای منطقه، در بنا به کار رفته‌اند.
مصالحی که دلیل انتخاب‌شان قدرت جذب بالای رطوبت بوده است و این روزها، همین سنگ‌های بادوام هم در مقابل رطوبت بالای منطقه تسلیم شده‌اند و رفته رفته تخریب می‌شوند.
موزه آب و موزه مردم‌شناسی خلیج فارس
ساختمان موزه خلیج فارس نمونه‌ای نادر و گرانبها در معرفی معماری جنوب ایران است. این ساختمان سنگ محکی است برای نقد و بررسی معماری موجود در منطقه و مقایسه آن با گذشته نه‌چندان دور. موزه در سه طبقه با زیربنای دو هزار و ۴۰۰ متر مربع بنا شده که طبقه همکف یا اول دارای فضای معماری عمومی، خدماتی، کتابخانه تخصصی و نمایشگاه است.
طبقه دوم به بخش مردم‌شناسی تعلق دارد که شامل گالری بازار سنتی، آزاد‌سازی قلعه هرمز، صید و صیادی است. طبقه سوم موزه نیز با توجه به غنای فرهنگی، تاریخی استان هرمزگان شامل بخش‌های باستان‌شناسی است.
در وسط عمارت این موزه لنج نسبتاً بزرگی تعبیه شده که جلوه ویژه‌ای به موزه بخشیده و ارتفاع بادبان آن به نورگیر طبقه سوم میرسد اما موزه آب که قدمت آن به دوره صفویه میرسد متشکل از دو بركه گرد و طولی با زیر بنای 210 متر مربع است که به منظور نمایش اشیا و سالن نمایش تابلوهای عكس و همچنین فضا‌های رو باز با مساحت 1580 متر مربع طراحی شده و اقلامی که در آن به نمایش گذاشته شده‌اند شامل انواع كوزه (جهله) ، انواع خمره آب به نام «كروش»، خمره‌های سنگى (موو) و تصاویری از ظروف آب است . در مجموع این موزه برای آشنایی با آثار و ابنیه تاریخی مربوط به آب و همچنین چگونگی تلاش انسان برای حفر چاه‌های آب و قنات مفید است.ساختمان موزه خلیج فارس نمونه‌ای نادر و گرانبها در معرفی معماری جنوب ایران است.
عمارت کلاه‌فرنگی
تقریبا اغلب شهرهای ایران دارای عمارتی هستند كه تحت عنوان کلاه‌فرنگی شناخته می‌شود. بندرعباس نیز از این قاعده مستثنا نیست. ساخت این بنا كه گمرک قدیم و تاریخی شهر بندرعباس و محل تجارتخانه داخلی و خارجی آن بوده به دوره صفویه باز می‌گردد. این بنا، قلعه‌ای ۱۶ برج و سه دروازه دارد. از آنجا که بنا از معماری اروپایی آن زمان تاثیر پذیرفته، به عمارت کلاه فرنگی معروف شده است.
عمارت کلاه‌فرنگی یکی از آثار تاریخی شهر بندرعباس و از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران است
برکه‌های باران
مجموعه بركه‌های باران شامل شش برکه یا آب انبار مربوط به دوران صفویه است . این مجموعه در گذشته از منابع ذخیره آب شیرین بندرعباس بود.
هر برکه دارای چهار دهانه اصلی برای برداشت آب بود. این برکه‌ها در فضای مشجر وسیعی در خیابان 22 بهمن بندرعباس قرار دارند و دارای گنبدهای موزون زیبا و ممتازی هستند. این مجموعه را میراث فرهنگی استان مرمت کرده و با تغییر کاربری به صورت آمفی تئاتر و موزه آب در آورده است. مجموعه بركه‌های باران شامل شش برکه یا آب انبار مربوط به دوران صفویه است.
غار خرسین
غار خرسین یکی از معدود غارهای نمکی بکر و دست نخورده استان هرمزگان است. این غار در بخش سیاهو در شمال شرقی و در فاصله ۸۰ کیلومتری مرکز استان واقع است. محیط کوه غالباً از سنگ‌های ناپایدار و نمکی تشکیل شده است، از اینرو پیشروی در این غار باید با احتیاط کامل انجام شود.
ارتفاع دهانه غار ۳ متر، عرض دهانه ۴ متر و طول غار ۱۷۸ متر است. پس از طی چند متر وارد تالاری می‌شوید که در واقع بزرگ‌ترین و تنها تالار این غار است. پس از حدود ۱۰ متر پیشروی در تالار به یک حفره یا به اصطلاح گربه رو واقع در سمت چپ تالار می‌رسید که شما را وارد راهروی اصلی غار می‌کند. این راهرو بدون داشتن راه‌های فرعی و گمراه کننده تا طول ۱۷۰ متری داخل غار پیش می‌رود. هنگام ورود به راهرو بسادگی متوجه شیب غار می‌شوید و این شیب به‌طرف بالا تا رسیدن به انتهای غار ادامه می‌یابد.غار خرسین یکی از معدود غارهای نمکی بکر و دست نخورده استان هرمزگان است
دریا و جزایر
برای رفتن به بندرعباس باید وقت کافی داشت تا اگر زمان سفر تمام شد، افسوس نخورید که جاهایی را از دست داده‌اید؛ چراکه برنامه‌ریزی برای برگشتن دوباره به بندرعباس کار خیلی آسانی نیست. ا
صولا اگر برای اولین بار است که به بندرعباس می‌روید و حدس می‌زنید شاید به این زودی‌ها سفری دیگر تکرار نشود، برای کل استان هرمزگان برنامه‌ریزی کنید . مگر می‌شود بندرعباس رفت و بعد فقط جزیره قشم را دید و سراغی از هرمز و باقی جزایر نگرفت؟ مگر می‌شود بندرعباس رفت و میناب و بازارش را ندید یا دیدن غروب آفتاب را در دیگر بندرها و سواحل هرمزگان تجربه نکرد؟
غذاهای محلی بندرعباس
هوارى
هواری یک غذای بسیار خوشمزه و دلچسب بندرعباس است.
موفلک
این غذا از غذاهای محلی و مشهور جنوب ایران، به خصوص بندر عباس است. موفلک دارای گندم یا جو پرک شده است.
مهیاوه
مهیاوه غذایی معروف و شناخته شده در استان هرمزگان و شهر بندرعباس و نوعی سس است. این غذا را با نام های دیگر مهیابه یا مهوه می شناسند. مهیاوه در زبان محلی از دو کلمه ماهی و آب به وجود آمده.
برنج دیشو
این برنج معروف یکی از غذاهای محلی بندرعباس است و با شیره خرما درست می‌شود. در این غذا برنج را با شیره خرما دم می کنند و با ماهی صرف می‌کنند.
بلالیت
بلالیت غذای محلی و مشهور شهر بندرعباس و بوشهر است. بلالیت در این مرز و بوم غذایی مقوی به حساب می‌آید.
نظر بدهید